Χθες αργά το βράδυ..

27/08/2015

Χθες αργά το βράδυ, καθώς περπατούσαμε με μια πολύ καλή μου φίλη στα στενάκια της περιοχής μας, αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα πράγματα. Αργότερα και με τη δικαιολογία της περασμένης ώρας ή λίγο τη μυρωδιά που είχε βαλθεί να χρωματίζει η νύχτα ή λίγο τις σκέψεις ή λίγο  τα γέλια και τα πειράγματα, η συζήτηση άλλαξε μορφή.

Βρεθήκαμε να μιλάμε για τα πράγματα, τους ανθρώπους και τις παρούσες καταστάσεις, που αντιμετωπίζουμε αυτή την περίοδο στις ζωές μας. Γι’ αυτά που μας δυσαρεστούν και την πίεση που δεχόμαστε κάποιες φορές απ’ τα άτομα που «μοιάζουν» να βρίσκονται πιο κοντά μας, δίπλα μας. Στην πραγματικότητα, όμως, μόνο κοντά μας δεν είναι. Αντίθετα, μάλιστα, πολύ μακρυά.

Κάπου μέσα σε όλη αυτή τη συζήτηση, κι έχοντας καθίσει πλέον σε κάποια σκαλάκια, έπιασα τον εαυτό μου να λέει στη φίλη μου, πως μερικές φορές οι άνθρωποι λένε πράγματα που δεν τα εννοούν. Κι άλλες φορές, που ερωτεύονται και παθιάζονται τόσο πολύ με την ιδέα αυτών που θα ήθελαν να είναι όντως αληθινά και τα λόγια που τους ξεφεύγουν απλά αιωρούνται στον αέρα της στιγμής, μένοντας στο μυαλό, τις σκέψεις και τη μνήμη μας.

Κι ύστερα από λίγο, αφού τα έχεις αποδεχτεί (ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις τότε), αρχίζεις να τα μεγαλοποιείς, όπως ακριβώς τα έχουν υπερεκτιμημένα στο μυαλό τους κι εκείνοι. Είναι εκείνο το «γαμώτο», όμως, μετά από καιρό που σε ενοχλεί και σε τρώει, καθώς συνειδητοποιείς πόσο πολύ απείχαν αυτά τα λόγια απ’ την πραγματικότητα.

Μερικές φορές, χανόμαστε είτε στη μαγεία της στιγμής είτε στην ασχήμια της. Αντίστοιχα σε κάθε περίπτωση, τη συγκεκριμένη στιγμή τα μεταφράζουμε, όπως θα θέλαμε και όχι όπως είναι.

Μερικές φορές, θες να πιστέψεις τόσο πολύ σε κάτι ή σε κάποιον, που ένα κομμάτι του εαυτού σου δεν σε αφήνει να δεις και να αντιμετωπίσεις τα πράγματα καθ’ αυτά. Κι απλά σε συνεπαίρνει η στιγμή, τα λόγια που άκουσες κι ο άνθρωπος που στέκεται απέναντί σου.

Μερικές φορές, δεν είναι κακό να χάνεσαι. Να χάνεις κομμάτι δικό σου σε καταστάσεις, στιγμές, ανθρώπους, λόγια, σκέψεις, τον κόσμο. Αρκεί να ψάχνεις μέσα σου.

Σε αυτά που σε γεμίζουν σαν άνθρωπο, σε αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς, σε εκείνα που αγαπάς κι εκείνα που σε κάνουν καλύτερο μόνο για πάρτη σου, όπως ακριβώς θεωρείς μόνο εσύ το «καλύτερο» για τον εαυτό σου γιατί μόνο εσύ το γνωρίζεις αυτό πραγματικά. Γιατί για κάθε άνθρωπο έχει διαφορετική σημασία.

Αρκεί, να ψάχνεις και να βρίσκεις μέσα σου την αλήθεια, κι από κει να σηκώνεσαι ξανά στα πόδια σου και να συνεχίζεις. Έχοντας μάθει κάτι καινούριο και κάτι παραπάνω. Όχι μόνο για τη ζωή και τον κόσμο, ή οτιδήποτε άλλο που ονομάζεις διαφορετικά, αλλά πάνω απ’ όλα για σένα. Επειδή κατάφερες να αναγνωρίσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου, που δεν «είχε έρθει στο φως» ή που ήταν κρυμμένο ή που δεν υπήρχε πριν.

Κι αυτό είναι από μόνο του υπέροχο. Αλήθεια, στο λέω, είναι υπέροχο. Γιατί ποτέ δεν σταματάς να σε μαθαίνεις καλύτερα, ποτέ δεν σταματάς να μαθαίνεις καινούρια πράγματα και ποτέ δεν σταματάς να προσθέτεις λίγα αποθέματα ακόμα σε όλα αυτά που δημιουργούν ΕΣΕΝΑ. Σε όλα αυτά που σε κάνουν αυτό που είσαι κάθε μέρα.

Γιατί μερικές φορές, μέσα σε όλο το χάος που επικρατεί, φτάνει μονάχα να γνωρίζεις ποιος είσαι και τι θες. Κι από κει προχωράς παρακάτω..

When your day is long
And the night, the night is yours alone
When you're sure you've had enough
Of this life, well hang on
Don't let yourself go
'Cause everybody cries
And everybody hurts sometimes
Sometimes everything is wrong
Now it's time to sing along
When your day is night alone
If you feel like letting go
If you think you've had too much
Of this life, well hang on
Everybody hurts
Take comfort in your friends
Everybody hurts
Don't throw your hand, oh no
Don't throw your hand
If you feel like you're alone
No, no, no, you are not alone
If you're on your own in this life
The days and nights are long
When you think you've had too much of this life to hang on
Well, everybody hurts sometimes
Everybody cries
Everybody hurts sometimes
And everybody hurts sometimes