Μαμά μου λέιπεις.
Μαμά λείπεις και τίποτα πια δεν είναι το ίδιο.
Μέχρι κι ο Μάρτης φέτος, ύστερα από αρκετά χρόνια,
αποφάσισε να κάνει την επανάστασή του.
Ήρθε και φεύγει με κρύο και πολύ αέρα.
Και να σου πω κάτι μαμά;
Δεν θα με πείραζε αν ήσουν εδώ.
Σχεδόν δεν θα έδινα σημασία.
Μα είναι που δεν είσαι και όλα όσα είναι, φαντάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό.
Όταν έφυγες ένας μικρός κόσμος μέσα μου έσβησε.
Ήταν σαν ένας μικρός, λαμπερός ουρανός ξαφνικά να έχασε το φως των άστρων του.
Όλα έμοιαζαν ξένα, σκοτεινά και μάταια.
Τα συναισθήματά μου έμοιαζαν σταματημένα στο πριν.
Ένιωθα τόσο μουδιασμένη που δεν μπορούσα να νιώσω.
Ήθελα τόσο πολύ να κλάψω, να φωνάξω, να ξεσπάσω με κάποιο τρόπο.
Όμως τίποτα.
Νομίζω απ' τη στιγμή που έφυγες ένας διακόπτης γύρισε μέσα μου.
Και ξέχασα.
Ξέχασα, τόσο που σχεδόν δεν αναγνώριζα.
Ξέχασα πως να είναι να ζεις και δεν αναγνώριζα τις ανάγκες μου.
Υπήρξαν μέρες που έτρωγα ελάχιστα και άλλες που δεν μπορούσα να φάω καθόλου.
Υπήρξαν μέρες που κοιμόμουν ελάχιστα, μέρες που δεν κοιμόμουν καθόλου και άλλες που ξυπνούσα από τους εφιάλτες μου.
Υπήρξαν μέρες που δεν άντεχα να βρίσκομαι σπίτι και έτρεμα τη στιγμή που θα γυρνούσα πίσω σε αυτό.
Υπήρξαν κι άλλες μέρες που ο φόβος με κατέκλιζε κι ο πανικός ήταν το μόνο που διαπερνούσε το μυαλό και το σώμα μου και χρειάζονταν ώρες ολόκληρες για να ηρεμήσω.
Υπήρξαν μέρες και βράδια που άλλαξα αρκετές φορές καρέκλες νοσοκομείου ενώ περίμενα να με εξετάσουν γιατί νόμιζα πως κάτι μου συμβαίνει.
Όμως δεν είχα συνειδητοποιήσει.
Δεν είχα συνειδητοποιήσει πως αυτό που μου συμβάινει
είναι η απώλεια και η έλλειψή σου.
Ξέρεις μαμά, χρειάστηκε να παρευρεθώ σε κάποιες συνεδρίες για να ξεπεράσω τους φόβους μου.
Κι η αλήθεια είναι πως με βοήθησαν πολύ.
Ξεκίνησα απ' την αρχή να "μαθαίνω" μερικά πράγματα και να αναγνωρίζω και πάλι άλλα που είχα ξεχάσει. Σιγά σιγά κατάφερα να βγάλω τον μανδύα των "νεκρών" συναισθημάτων μου και να νιώθω μέρα με τη μέρα. Προσπάθησα πολύ και βασικά ακόμα προσπαθώ, ώστε να επανέλθω στο καλύτερο που μπορώ.
Για σένα το κάνω μαμά.
Γιατί για να υπάρχω εγώ εδώ σήμερα, πρώτα υπήρξες εσύ για να μου δώσεις ζωή.
Γιατί όλα αυτά τα χρόνια που ταλαιπωρήθηκες, προσπάθησες και έκανες τα αδύνατα δυνατά για να είσαι κοντά μας δεν προηγήθηκαν απλά για να πάνε χαμένα.
Σου χρωστάμε πολλά για όλα όσα μάθαμε κοντά σου.
Κανείς δεν μπορεί να πάρει τη θέση σου αλλά φυσικά ποτέ δεν θα τολμούσ
να βάλω κάποιον άλλον σε αυτή.
Μου λείπεις και το ότι δεν είσαι εδώ είναι κάτι που πάντα θα πονάει.
Τώρα πια, όμως, ξέρω πως αυτός ο πόνος θα είναι χρήσιμος στη ζωή μου.
Θα προσπαθώ κάθε μέρα να τον μετατρέπω στο καλύτερο που μπορώ
και θα σε θυμάμαι μόνο με ευχάριστο και όμορφο τρόπο.
Μέχρι να ξαναβρεθούμε...
Σ'αγαπάω μαμά.
Sunlight comes creeping in
Illuminates our skin
We watch the day go by
Stories of all we did
It made me think of you
It made me think of you
Under a trillion stars
We danced on top of cars
Took pictures of the stage
So far from where we areThey made me think of you
They made me think of you
Oh lights go down
In the moment we're lost and found
I just wanna be by your side
If these wings could fly
Oh damn these walls
In the moment we're ten feet tall
And how you told me after it all
We'd remember tonight
For the rest of our lives
I'm in a foreign state
My thoughts they slip away
My words are leaving me
They caught an aeroplane
Because I thought of you
Just from the thought of you
Oh lights go down
In the moment we're lost and found
I just wanna be by your side
If these wings could fly
Oh damn these walls
In the moment we're ten feet tall
And how you told me after it all
We'd remember tonight
For the rest of our lives
If these wings could fly
Oh lights go down
In the moment we're lost and found
I just wanna be by your side
If these wings could fly
Oh damn these walls
In the moment we're ten feet tall
And how you told me after it all
We'd remember tonight
For the rest of our lives
