 |
"Δε μπορώ να ενώσω όλα τα σπασμένα κομμάτια σου. Μα μπορώ να αγαπήσω, όλα αυτά που εσύ δεν αγαπάς στον εαυτό σου, Και να τον αγαπήσεις μέσα από τα δικά μου μάτια. Δε μπορώ να σου δώσω πίσω όση αγάπη σου πήραν. Αλλά να σου χαρίσω περισσότερη από την δική μου. Και έτσι, περπατάμε μαζί." - https://ashy-blog.tumblr.com/ |
Σάββατο!
Έξι οι μέρες που έχω να δω τα μάτια σου.
Και μετράω τις ώρες και τα δευτερόλεπτα που μένουν μέχρι να τα αντικρίσω ξανά.
Υπό άλλες συνθήκες, το διάστημα αυτό δεν θα μου φαινόταν μεγάλο, αν δεν ήμουν μαζί σου.
Υπό άλλους όρους, θα το περνούσα μόνη μου και ως συνήθως από μακρυά.
Τώρα, όμως είναι διαφορετικά.
Είμαστε κι οι δύο σε αυτό το "μαζί" και νοιώθω
πως όλες μου οι αισθήσεις λειτουργούν σε διπλούς ρυθμούς.
Κι είμαστε τόσο, αναπιτήδευτα, καλά μαζί που δεν μπορώ να φανταστώ το χώρια.
Πιάνω τον εαυτό μου, αρκετές φορές, να αναρωτιέται
πως δεν το είχαμε δει νωρίτερα αυτό που μας συμβαίνει.
Νομίζω, όμως, ότι, αν είχα βρει την απάντηση, τότε δεν θα είχα εσένα και τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά.
Απλά να...
Τα πράγματα, πια, μοιάζουν να έχουν κάποιο νόημα και να κρατάνε μέσα τους όμορφες σημασίες.
Σίγουρα, όλα είναι πιο φωτεινά και η ελπίδα λίγο πιο ζωντανή.
Κι ας είναι ο κόσμος γύρω μας παντού συντρίμμια.
Κι ας μην ξέρουμε, πολλές φορές, τι θα μας φέρει το επόμενο πρωί.
Γιατί είναι τόσο ελπιδοφόρο και λυτρωτικό, το ότι μέσα σε όλη την φασαρία και την τρέλα
που επικρατεί, έχουμε ο ένας τον άλλον.
Το ότι υπάρχει εδώ ένα χέρι να κρατάει το δικό μου κι ένας ώμος που μπορώ να γείρω για να ξαποστάσω.
Το ότι, κι εγώ με τη σειρά μου, έχω την πολυτέλεια να αγαπώ και να χαρίζω απλόχερα ένα σωρό όμορφα συναισθήματα.
Σε έναν άνθρωπο, που με νοιώθει και με καταλαβαίνει πραγματικά.
Μα, ιδιαίτερα, σε έναν άνθρωπο που του αξίζουν και με το παραπάνω, όλα αυτά τα "γεμάτα" συναισθήματα που ζει.
Κι ας μην το βλέπει ο ίδιος, τις περισσότερες φορές.
Κι ας χρειάζεται να του το θυμίζω κάθε φορά.
Κι ας είναι να το κάνω για ώρες ολόκληρες και για όσες φορές ακόμα το έχει ανάγκη.
Μέχρι να αποτυπωθεί στη μνήμη του, πως αξίζει όλα αυτά που νομίζει πως δεν.
Κι είμαι πολύ πολύ τυχερή, που ζω αυτή την ξεχωριστή σχέση μαζί του.
Κι είμαι ευγνώμων, που έχω την ευκαιρία να αφεθώ σε αυτόν τον άνθρωπο.
Γιατί δεν θα ήθελα να είναι κανείς άλλος στη θέση του.
Γιατί, μόνο αυτός έκανε ένα βήμα παραπέρα για να με φτάσει, όταν το έκανα κι εγώ.
Γιατί μόνο αυτός είχε το θάρρος να με πλησιάσει, τόσο, ώστε να με δει όπως ακριβώς είμαι
και να μείνει.
Γιατί μόνο αυτός προσπαθεί καθημερινά γι' αυτό που έχουμε, όσο προσπαθώ κι εγώ.
Γιατί μόνο αυτός μου δείχνει, πως γίνεται να υπάρχεις μαζί με έναν άλλον άνθρωπο, χωρίς αυτό να αποτελεί "βάρος".
Γιατί μόνο αυτός πήρε το ρίσκο να χαθεί στα βήματά μου, όπως κι εγώ στα δικά του.
Γιατί μόνο μαζί του μπορώ και νοιώθω τη φλόγα να καίει μέσα μου και να τον λαχταράει κάθε μέρα και περισσότερο.
Γιατί μόνο μαζί του μαθαίνω, πρώτη φορά, τι θα πει ερωτεύομαι.
Γιατί μόνο μαζί του θέλω όλες τις πρώτες φορές.
Γιατί είναι ο μοναδικός, στον οποίο, θέλω να χαρίσω τις λέξεις μου.
Τα κείμενά μου και όλες τις σκέψεις μου.
Γιατί, είναι αυτός που θέλω να αφήσω, αληθινά, να μπει στο μυαλό μου και να με γνωρίζει κάθε στιγμή, ακόμη καλύτερα απ' ότι με ήξερε την ακριβώς προηγούμενη.
Γιατί θέλω από δική μου, προσωπική και ολοκάθαρη επιλογή
να τον αφήνω να γίνεται ο άνθρωπος μου.
Γιατί, πια, αυτός ο άνθρωπος-σκιά της φαντασίας μου έχει μορφή.
Κι είναι η δική του.
"Να κρυφτώ μες στη σκιά σου, να χαθώ στα βήματά σου, να χαθώ όπως δε μ' έχασες ποτέ σου να χαθώ.. Να κρυφτώ μες στη σκιά σου για ν' αγγίξω την καρδιά σου να κρυφτώ στους εφιάλτες σου σαν ίσκιος να κρυφτώ.."
μυρίζει σταθερά στη ζωή μου
αλλά κεντρίζει ακόμα το μυαλό μου
Τώρα που η αγκαλιά
που τότε δοκιμάζαμε
μοιάζει να είναι
το μοναδικό μας καταφύγιο -
Τώρα που αναρωτιέσαι
που ανήκεις και γιατί
δεν βρέθηκες νωρίτερα εδώ...
Τώρα που δεν βρίσκω ούτε εγώ
την θέση μου δίπλα στους άλλους
Τώρα που νιώθεις πιο μόνος από ποτέ
Τώρα που αισθάνεσαι χαμένος
αλλά εγώ βρίσκομαι
ακόμα δίπλα σου -
Τώρα που φοβάσαι περισσότερο
αλλά μαζί μου πιο λίγο
Τώρα που αμφιβάλλεις για όλα
εκτός από εμάς τους δύο μαζί
Τώρα που είναι ήδη πολύ αργά
για να γυρίσεις πίσω
σε κάτι που δεν βρίσκεται
πλέον εκεί
Τώρα που το να προχωρήσεις
είναι μονόδρομος -
Ψάξε τα βήματά σου
στον κόσμο που ξεκλειδώσαμε
Κι όλα αυτά που ήρθαν
ασυγχρόνιστα στις ζωές μας
κάν' τα να μοιάζουν
με την πιο καλά
συντονισμένη ορχήστρα
Βρες εσύ τον σκοπό της
κι εγώ θα σου φέρνω την μελωδία
Βρες εσύ τον ρυθμό της
κι εγώ θα σου αλλάζω τις αναπνοές
Τώρα που το σώμα σου αντιδρά
άσε με να το κάνω
να νιώσει καλύτερα
Άσε με να θεραπεύσω
τις πληγές σου
Να σε προστατεύσω
από καινούργιες
Να μην έρθουν ποτέ ξανά -
Τώρα που δεν αντέχεις άλλο
να αποφεύγεις την αλήθεια σου
Τώρα, κοίτα στα μάτια
τον καθρέφτη σου -
Κάνε μας από σύμπτωση
αναπόφευκτο γεγονός
Τώρα που σ' αγαπάω τόσο...
Τώρα...
Απλώς άνοιξε την πόρτα σου...
Μόνο σε σένα έχω τυφλή εμπιστοσύνη
Μόνο μ' εσένα νιώθω έτσι"
- Ρενέ Στυλιάρα
