Τα λέμε...!

Πόσο μπορείς να απογοητευτείς από έναν άνθρωπο;
Υποτίθεται πως αυτό εξαρτάται απ' τις προσδοκείες που έχεις απέναντί του;
Ή μήπως κάποιες φορές ειναι καθαρά στο χέρι των άλλων;


Δεν έχω ιδέα πως να ξεκινήσω. Ποια σκέψη να παραθέσω πρώτα;
Λέω να ξεκινήσω με αυτή που βρίσκεται "ψηλότερα" μέσα στο μυαλό μου και είναι η εξής:

Λυπάμαι που τόσο καιρό νόμιζα ότι σε γνώριζα, έστω και λίγο. Κι είναι ακόμη χειρότερο το ότι λυπάμαι τελικά που σε γνωρίζω, έστω κι αργά.



Αυτή τη φορά θα γίνει διαφορετικά.
Δεν θα τα βάλω με τον εαυτό μου.
Τώρα πια έχω κάνει μερικά βήματα προς το "φως".


Ένα από αυτά τα βήματα, λοιπόν, μου μαθαίνει πως τις καλύτερες πτυχές του εαυτού μας, όταν δεν τις προσέξουμε αρκετά θα καταλήξουν να τις στρέψουν εναντίον μας, ώστε να μοιάζουν με τις χειρότερες.

Ένα δεύτερο βήμα, μου μαθαίνει πως την καλοσύνη και ειλικρίνεια οι άνθρωποι τις θεωρούν αδυναμίες και γι' αυτό δεν τις εκτιμούν, ενώ κάποιο επόμενο βήμα μου θυμίζει πως ο αχάριστος κι ο εγωιστής άνθρωπος δεν χορταίνει ποτέ και με τίποτα.

Το βήμα εκείνο, όμως που πονά περισσότερο είναι αυτό που μου διδάσκει, πως μερικές φορές κατά τη διάρκεια του χορού τα βήματα δεν είναι ούτε ίσα ούτε ίδια. Κάποια από αυτά είτε καταλήγουν σε παραπατήματα είτε με τον παρτενέρ να πατάει με δύναμη πάνω στα δικά μου.




Όμως, ως εδώ!
Μέχρι πότε θα αφήνουμε τους άλλους να μας τραβούν στα λάθος βήματα μαζί τους; Μέχρι ποτέ θα βασίζονται στο να πατάνε πάνω μας;

Από δω και ύστερα το χρωστάμε στον εαυτό μας και την ψυχούλα μας να προσέχουμε λίγο παραπάνω και να θυμόμαστε ότι οι προθέσεις, οι πράξεις και ο τρόπος που επιλέγουν οι άλλοι να μας φερθούν ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ.

Καθένας από μας κάνει τις επιλογές του και πορεύεται με αυτές. Κι αυτό είτε μας πηγαίνει μπροστά είτε μας κρατά πίσω.



Πάραυτα, να έχουμε το θάρρος να στεκόμαστε δίπλα στις επιλογές μας, όποιες κι αν είναι αυτές, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Στην τελική, αυτός είναι πάντα ο μεγαλύτερος εχθρός μας.

"Νομίζεις πέφτω χαμηλά μα εγώ

τιμάω το τέλος και νιώθω..."

Υ.Γ. Ελπίζω, πως τον τρόπο που με "χρησιμοποιήσες" κατα μια έννοια, η ζωή να μην στον ανταποδώσει. Ελπίζω, όμως, να είσαι περήφανος και για τις επιλογές σου αλλά και για τα ψέματα που ταΪζεις, πρώτα, τον εγωισμό και μετά τον εαυτό σου.
Τα λέμε!