" I’m almost never serious, and I’m always too serious. Too deep, too shallow. Too sensitive, too cold hearted. I’m like a collection of paradoxes. " ~ Ferdinand von Schrubentaufft
Κυριακή 26 Μαρτίου 2017
Σάββατο 25 Μαρτίου 2017
Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
Να με κρατάς απ’ το χέρι σφιχτά
Να περπατάς πλάι μου στα συντρίμια
Να με κοιτάς με τα μάτια κλειστά
Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
Όταν θα κλαίω θέλω να μου γελάς
Κι όσα τραγούδια έχω αγαπήσει
Μέσα στ’ αυτί να μου τραγουδάς
Κι όταν ξανά θα τελειώσει ο κόσμος
Φίλα με σαν να είναι η πρώτη φορά
Και μέσα στη ζεστή αγκαλιά σου
Ίσως αρχίσει ο κόσμος ξανά
Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
Να με κρατάς έξω από το νερό
Στο παγερό, τ' αγριεμένο κύμα
Της ξενιτιάς, φως μου, μη βραχώ
Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
Όταν θα κλαίω θέλω να μου γελάς
Κι όσα τραγούδια έχω αγαπήσει
Μέσα στ’ αυτί να μου τραγουδάς
Κι όταν ξανά θα τελειώσει ο κόσμος
Φίλα με σαν να είναι η πρώτη φορά
Και μέσα στη ζεστή αγκαλιά σου
Ίσως αρχίσει ο κόσμος ξανά
Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
Όταν θα κλαίω θέλω να μου γελάς
Κι όσα τραγούδια έχω αγαπήσει
Μέσα στ’ αυτί να μου τραγουδάς
Κι όταν ξανά θα τελειώσει ο κόσμος
Φίλα με σαν να είναι η πρώτη φορά
Και μέσα στη ζεστή αγκαλιά σου
Ίσως αρχίσει ο κόσμος ξανά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αγόρι μου, στολίδι μου...
Όμορφες "συνήθειές" μας που φέρνω στο μυαλό μου και χαμογελώ ασυναίσθητα είναι αυτές που μαζί σου έμαθα π...
-
Χιλιάδες άνθρωποι απ’ τη ζωή μου δεν έχουν περάσει. Οι προσωρινοί, όμως, ήταν αρκετοί… Μέσα σε αυτούς κι εσύ. Με μια τεράστια δ...
-
Ξέρεις τι; Μερικές φορές φοβάμαι.. Ναι. Είναι πολλά αυτά που φοβάμαι. Μα ώρες ώρες αυτό που φοβάμαι πολύ είναι, ότι κάποια στιγμή θ...